Asteroid City: Niezapomniane oczekiwania na Festiwalu Filmowym w Cannes

Oczekiwania wokół najnowszego filmu Wesa Andersona były ogromne, z niezliczonymi krytykami w Cannes, którzy uważają go za jedno z najlepszych dzieł reżysera od lat. Opisują go jako inteligentny, pełen humoru, olśniewający wizualnie i emocjonalnie poruszający. Jednak moje osobiste wrażenia z tego filmu różnią się od tej euforii. To, co zobaczyłem, bardziej przypominało coś stworzonego przez sztuczną inteligencję Wesa Andersona: kolejny bezpieczny i solidny dziwaczny festyn, który zawsze trzyma widza na dystans. Choć oddani fani twórczości Andersona będą zachwyceni, film "Asteroid City" prawdopodobnie nie przekona tych, którzy zaczynają tracić zainteresowanie tym reżyserem.

Wprowadzenie do dziwnego świata Asteroid City

Z niejasnych powodów, które trudno jest zrozumieć, "Asteroid City" jest przedstawiony jako gra filmowa w programie telewizyjnym, prowadzonym przez Bryana Cranstona w stylu lat 50. i autorstwa dramatopisarza Conrada Earpa (Ed Norton). Szybko przechodzimy od czarno-białej oprawy do tętniącego życiem świata Asteroid City, przypominającego krainę Looney Tunes. Ta inna wymiarowa odsłona to zarówno pustynna twierdza dla gwiazd, jak i miejsce badań naukowych.

Bohaterowie i ich historie

W centrum historii znajduje się Augie Steenbeck (Jason Schwartzman), fotograf wojenny z żałobą po śmierci żony. Przyjeżdża do Asteroid City z synem i trzema córkami, gdzie nawiązuje relację z znużoną gwiazdą filmową Midge Campbell (Scarlett Johansson) i musi stawić czoła swojemu teściowi, Stanleyowi Zakowi (Tom Hanks).

Przesyt sztuczności

Oczywiście, oprawa wizualna filmu odgrywa główną rolę, gdyż Anderson znajduje estetyczny kompromis między swoimi filmami aktorskimi a animacją poklatkową, która jest mu znana. W rozległych pustynnych krajobrazach widać genialne, odważne kolory, ale przy bliższym spojrzeniu odkrywa się, że niektóre ujęcia są efektem generowanym komputerowo. Anderson bardziej koncentruje się na bezpośrednich ujęciach twarzy, co stało się jego znakiem rozpoznawczym, ale jednocześnie przyczynia się do sztuczności, utrudniając oczekiwane emocjonalne przeżycia związane z procesem żałoby.

Przeładowana obsada i brak rozwoju postaci

Podobnie jak w przypadku jego poprzedniego filmu "The French Dispatch", Anderson znowu polega na ogromnej obsadzie znanych aktorów, ale tym razem ta taktyka utrudnia rozwinięcie postaci. Brakuje czasu, aby bohaterowie mogli naprawdę zaskoczyć widza. Przepychowym podejściem do obsady twórcy uniemożliwiają nam zrozumienie, dlaczego ci aktorzy zostali wybrani na te role. Czy lepiej byłoby skoncentrować się na kilku dobrze wykreowanych postaciach, które spędzają więcej czasu na ekranie, tak jak w przypadku "Tenenbaumów"?

Podsumowanie: Sztuczność, która zostawia uczucie pustki

Początkowe spotkanie z UFO sugeruje, że film Asteroid City wprowadzi nas w nowe terytorium, ale niestety to wciąż ten sam stary Wes, który dostarcza nadmiaru wizualnego i braku emocjonalnego. Odpowiedź na to wszystko jest protestem przeciwko temu, co tak wiele osób uwielbia w twórczości Andersona. Dla wielu widzów "Asteroid City" będzie uważane za szczyt jego twórczości. Film ma wiele drobnych szczegółów i artystycznej precyzji, ale dla mnie filmy Andersona to nie tylko słodycze - to dzieła pełne humoru, ciepła i inteligentnego dowcipu, w których postacie doświadczają prawdziwych emocji. Niestety, w przypadku "Asteroid City" czegoś takiego brakuje.

Film "Asteroid City" został zaprezentowany na Festiwalu Filmowym w Cannes 2023.

Nowa recenzja filmu Terrifier 2. Masakra w Święta

Zwykle nie recenzuję niczego poza grami wideo, więc proszę o wyrozumiałość. Jednak nie mogłem wymyślić lepszego filmu, który odebrałby mojemu recenzentowi dziewictwo niż cudownie okropny horror Terrifier 2. Masakra w Święta. Zaczynając od naszej recenzji – po pierwsze, ten film jest cholernie długi. To prawie dwie i pół godziny.

Więc jeśli nie przepadasz za filmami, może minąć trochę czasu, zanim będziesz mógł oglądać najnowsze wybryki Art the Clown ze swojego domu. Według reżysera Damiena Leone, Terrifier 2 dobrze sobie radzi w kinach, więc może minąć jeszcze trochę czasu, zanim będzie dostępny w Screambox (gdzie można obejrzeć pierwszego Terrifiera) lub na innych serwisach vod.

W każdym razie, cały film Terrifier 2. Masakra w Święta, w przeciwieństwie do oryginalnych prób opowiedzenia jakiejś prawdziwej historii, przedstawiając rodzinę Shaw: przepracowaną, bardzo zestresowaną mamę, która najwyraźniej miała bardzo niewiele do powiedzenia poza dokuczaniem i mówieniem „cholera / cholera” za każdym razem, gdy dostała szansę i jej dwójka dzieci Sienna i Jonathan.

Sienna spędza większość wczesnych części filmu, pracując nad swoim kostiumem na Halloween, który wygląda, jakby był inspirowany połączeniem Sophitii z Soulcalibur, dziewczyny z plakatu Heavy Metal i Kayle z League of Legends. Zasadniczo jest anielską wojowniczką z małym, krótkim mieczem. To ważne trochę później.

Przeczytaj także: Recenzja Terrifier 2. Masakra w Święta: Maniakalny klaun powraca w sequelu Slashera

Jej młodszy brat Jonathan planuje przebrać się za Klauna Arta po tym, jak usłyszał historię w wiadomościach i zainspirował się, by przestraszyć każdego, kto mógłby go zobaczyć. Nie spodziewa się jednak, że zacznie widzieć Klauna Arta w prawdziwym życiu i że z jakiegoś powodu do Arta dołączy teraz przerażająco przerażająca mała klauna, która również jest wytworem wyobraźni Arta.

Po pójściu do szkoły i zobaczeniu, jak niektóre dzieci znajdują martwego oposa za śmietnikiem, Jonathan widzi dziewczynę Art bawiącą się z oposem na szkolnym korytarzu. Po tym jeden z nauczycieli karci go, myśląc, że odurzył oposa na korytarzu, tylko po to, by zrobić bałagan z ciałem.

W międzyczasie mama Jonathana jest zdenerwowana, ponieważ ma kłopoty w szkole, podczas gdy Sienna każdej nocy pracuje bardzo późno, pracując nad swoim kostiumem. W końcu zasypia przy informatorze i marzy o przerażającej reklamie ciężarówki z jedzeniem, w której występuje klaun Art i banda innych dziwacznych dzieciaków.

Pod koniec tego snu wybucha pożar i okazuje się, że Sienna zasnęła przy zapalonych świecach na komodzie, a jej anielskie skrzydła zapaliły się. Przysięga, że ​​nie były zapalone, ale jej mama oczywiście nie chce o tym słyszeć.

To sprawia, że ​​Sienna jest równie paranoiczna jak jej brat, ale należy zauważyć, że podczas gdy wszystko na komodzie jest spalone na popiół, miecz jest całkowicie nietknięty. Widzieć? Mówiłem ci, że to ważne.

Jak widać z tego streszczenia, historia jest tak pogmatwana, jak to tylko możliwe, pełna zarówno dziur w fabule, jak i „kogo to obchodzi?” chwile. Historia ostatecznie służy jako pojazd do zabrania się do pracy: Terrifier to mordercze porno w najlepszym wydaniu, a Terrifier 2 nie ma problemów z nadepnięciem na brutalną przemoc i nieprzyzwoicie graficzną brutalność.

Czytaj: Ciekawostki na temat filmu Avatar 2 Istota wody Jamesa Camerona

Jeśli widziałeś oryginał, jest jedna szczególna scena, co do której nie byłem pewien, czy będą w stanie przebić, ale ten film stara się udowodnić, że się myli. Terrifier 2. Masakra w Święta kontynuuje ekstremalny obóz, który rozpoczął pierwszy Terrifier i nawet pod koniec Terrifier 2 wciąż zastanawiasz się, co dalej z naszym cichym antagonistą.

Najlepszą rzeczą u klauna Arta jest to, że jest w stanie uchwycić maniery kogoś takiego jak Jim Carrey bez konieczności wydawania głupich głosów, które zwykle idą w parze z twarzami, które robi. Sztuka w mgnieniu oka przechodzi od radości do złości, zirytowania i przerażenia, a postać Thorntona „grająca” w tej roli jest naprawdę warta zobaczenia.

Jestem prawie pewien, że chętnie obejrzę tyle filmów, ile Leone chce nakręcić, ale mam nadzieję, że zostawią za sobą budowanie historii i dadzą nam więcej ultra-przemocy, ponieważ ten cholerny film jest o około 45 minut za długi i ciągnie się do dostać się do dobrych części.

Nie popełnij błędu, Terrifier 2. Masakra w Święta to thriller w taki sam sposób, jak film Armia ciemności czy Sharknado, w tym, że jeśli spodziewasz się strachu – to tego nie zrobi, ponieważ zdecydowanie nie jest tak poważne. Ekstremalnie lepkie części ciała Terrifiera 2 mają na celu jedynie zszokowanie i zniesmaczenie.

Terrifier 2. Masakra w Święta jest jak film Troma, ale z lepszymi kostiumami, scenografią i znacznie mniejszą pretensjonalnością. Jako film „horror”, Terrifier 2 jest tak niedorzecznie przesadzony, że nawet przez sekundę nie weźmiesz go poważnie, ale momentami brutalność jest tak realistyczna, że ​​jeśli nie masz całkiem dobrego zrozumienia ludzkiej anatomii, to może po prostu przekonać cię, że to film snuff.

Jeśli lubisz filmy kampowe, takie jak ser z oceną B, który jest pokazywany na kanale Syfy (mówię o niedorzecznych „Spotkaniach rekinów trzeciego stopnia”), Terrifier 2 będzie na twojej drodze.

Terrifier 2 to najzabawniejszy horror, jaki oglądałem od czasu Bękarty diabła, jest tandetny, okropny, straszny, niesamowity i niesamowity. Nie zapomnij obejrzeć napisów końcowych, aby zobaczyć specjalny występ supergwiazdy AEW, ikony wrestlingu i wokalisty Fozzy, Chrisa Jericho.

TERRIFIER 2 jest teraz w kinach Cinedigm we współpracy z Iconic Events i jest dostępny na platformach mediów cyfrowych. Zobacz gdzie obejrzeć Terrifier 2. Masakra w Święta tutaj.

Zobacz także: Recenzja filmu Niezapomniane święta

Recenzja filmu Niezapomniane święta

Każdego roku, gdy cofamy nasze zegary, a dym z drewna wypełnia rześkie powietrze, fale radiowe zaczynają wypełniać bożonarodzeniowe filmy. Podczas gdy Hallmark już w październiku tego roku rozpoczął serię kinowych przysmaków świątecznych, Netflix czekał do listopada, aby rozpocząć coroczną listę romantycznych, wypełnionych śniegiem przejażdżek saniami. Na pierwszy plan wysuwa się cały film Niezapomniane święta, w którym Lindsay Lohan powraca w jej pierwszej głównej roli od czasu „Kaniony” Paula Schradera prawie dziesięć lat temu.

Reżyserski debiut współscenarzystki Janeen Damian, której filmografia obejmuje napisanie i wyprodukowanie pół tuzina wakacyjnych filmów, jest typowy, ale czarujący, podążając za oklepanym szablonem miejskiej dziewczyny, która odnajduje miłość i prostsze życie na wsi. 

Niczym pokryty błyskotkami zwrot w „I że ci nie odpuszczę”, Lindsay Lohan gra dziedziczkę hotelu o imieniu Sierra Belmont, która znajduje się właśnie w takiej sytuacji. Zaproponowała stanowisko „wiceprezesa ds. atmosfery” w ekskluzywnym domku narciarskim jej ojca, jest tam na tydzień przed Bożym Narodzeniem, aby dać mu znać, że uważa, że ​​to stanowisko nie jest dla niej odpowiednie, mimo że tak naprawdę nie wie, co w przeciwnym razie zamiast tego powinna robić ze swoim życiem. Wie tylko, że chce być znana nie tylko z nazwiska ojca. 

Ubrana w przepiękne, jednokolorowe komplety zaprojektowane przez Emersona Alvareza, takie jak odważny czerwony kombinezon na plakacie i kombinezon w kolorze fuksji, Lohan uosabia tę postać jak łagodniejsza wersja postaci Sigourney Weaver w Pracującej dziewczynie. Jest dobroduszna, ale wydaje rozkazy jak ktoś, kto ma przywileje drugiej natury. Lohan jest najlepsza w tej połowie filmu, co pozwala zabłysnąć jej naturalnym komediowym kotletom. 

W drodze na spotkanie ze swoim nijakim chłopakiem z mediów społecznościowych, Tadem (George Young), Sierra spotyka uroczego z Jake'em (Chord Overstreet), właścicielem znacznie mniejszego kurortu na tej samej górze. Wpada na nią, trzymając kubek gorącego kakao, który dostał po tym, jak ojciec Sierry, Beauregard (Jack Wagner), odmawia zainwestowania w jego firmę. Lohan krzyczy „My Valenyagi” w kółko po tym, jak porcja bitej śmietany trafia na jej klapę, to czysty obóz. 

Ten nieprawdopodobny duet, oczywiście, spotyka się ponownie po katastrofalnej sesji zdjęciowej poza siecią, która kończy się, gdy Sierra i Tad spadają z odległej góry. Podczas zabierania turystów na idylliczną przejażdżkę saniami Jake znajduje Sierrę, która teraz cierpi na amnezję, oparta na drzewie, podczas gdy Tad spędza cztery dni z survivalowcem o imieniu Ralph (Sean J. Dillingham).

Wszystko to odbywa się w zawrotnym tempie w ciągu pierwszych dziesięciu minut, a Lohan jest w stanie utrzymać zalecany dialog, potrzebny do wydobycia tonu. Wchodzi nawet na całość w kilku slapstickowych momentach, które nie do końca działają, ale dodają miłego szaleństwa, które równoważy niektóre z bardziej przesłodzonych tendencji w filmie. Jako Tad, Young jest absolutnie zabawny, wyrzucając absurdalne kwestie z najwyższą szczerością, co ładnie łączy się z obszerną komedią, której wymaga jego obsesja na punkcie siebie. Gdyby tylko film zachował ten szalony styl przez cały czas, mógłby przekroczyć swoje pułapki i stać się nowym klasykiem. 

W rzeczywistości film wyraźnie zna przeszłość świątecznych filmów, z hołdami dla filmów takich jak „Christmas In Connecticut” i „To wspaniałe życie”. Jednak w przeciwieństwie do tych klasyków, romantyczna fabuła w filmie Niezapomniane święta cda jest żałośnie nieciekawa. Jake jest wdowcem, którego nadmiernie rozwinięta córka Avy (Olivia Perez) życzyła sobie, aby Jake znalazł miłość. Psotnie wyglądający Święty Mikołaj sprzedający pieczone kasztany wydaje się w magiczny sposób sprowadzać Sierrę – cierpiącą na amnezję, zwaną Sarą – do życia Jake'a. Kiedy uczy ją, że w prostych rzeczach jest „coś wyjątkowego”, pomaga mu ponownie otworzyć się na miłość. Poczuj syropową muzykę. 

Wszystko byłoby w porządku, gdyby Jake z „Glee” z Overstreet miał jakąkolwiek pizzę. Lohan to gra, która najwyraźniej świetnie się bawi w otoczeniu ostrokrzewu, bluszczu i kapryśnej świątecznej magii. Jednak Overstreet utknął jako mdły „miły” facet ze starannie wyszlifowanymi wszystkimi krawędziami. Jego rzekomy długotrwały żal po zmarłej żonie ledwo rejestruje się poza płytkim błyskiem w jego oczach. Nawet Chase Ramsey w kilku krótkich scenach jako nowy asystent Sierry Terry ma więcej chemii z Lohanem niż jej główny bohater. 

Mimo to, pomijając szarość Overstreet, jest w tym filmie ciepło, któremu trudno się oprzeć. Podczas gdy prawdziwe bożonarodzeniowe klasyki są jak antyczne szklane ozdoby przekazywane z pokolenia na pokolenie i umieszczane co roku z troską na drzewie genealogicznym, telewizyjny kompleks filmów bożonarodzeniowych ma tendencję do wypuszczania filmów, które bardziej przypominają jednorazową bibułkę, nadającą się tylko do jednego użytku. Film Niezapomniane święta ląduje gdzieś pośrodku tej skali. To bardziej przypomina wstążkę wielokrotnego użytku. Nie jest super. To nic specjalnego. Ale możesz przechowywać go rok po roku i umieszczać na prezentach, o ile masz taśmę klejącą — lub nieodparty urok Lohan — aby trzymać go razem.  

A jeśli chodzi o tego rodzaju pół-jednorazowe filmy wakacyjne, Netflix produkuje jedne z lepszych. Filmy takie jak szkocki „Zamek na Boże Narodzenie” Mary Lambert, w którym występują Brooke Shields i Cary Elwes, który zgodnie z zasadą Netflix Christmas Universe, która mówi, że film z poprzedniego roku jest wyświetlany na ekranie telewizora w najnowszej odsłonie, jest krótko pokazywany kiedy Sierra po raz pierwszy budzi się w kurorcie Jake'a. Obydwa filmy są uwydatnione gwiazdorską siłą głównych bohaterów i wyraźnym zamiłowaniem ich reżyserów do świątecznych tradycji i estetyki.

Fani Lohanu i/lub zwiewnych wakacyjnych filmów na pewno znajdą tu coś do pokochania, ale ci, których tolerancja na tego rodzaju melasę jest w najlepszym razie niska, powinni chyba przeczekać. 

Sprawdź: gdzie obejrzeć Niezapomniane święta cały film

Czytaj również

• Ciekawostki na temat filmu Avatar 2 Istota wody Jamesa Camerona
• Halloween Finał to ponure, krwawe i lepkie pożegnanie z kultową serią slasherów

Ciekawostki na temat filmu Avatar 2 Istota wody Jamesa Camerona

Minęło 13 lat, odkąd Avatar Jamesa Camerona zrewolucjonizował filmowy krajobraz i znalazł się na szczycie list przebojów kasowych. Teraz długo oczekiwana kontynuacja Avatar: Istota wody cda który w końcu wejdzie do kin 16 grudnia.

Główne gwiazdy Sam Worthington i Zoe Saldana wcielają się w rolę Jake'a i Neytiri. Powróci także Sigourney Weaver. Nowicjusze franczyzy Kate Winslet i Michelle Yeoh również wkraczają do tajemniczego świata Pandory w nieujawnionych jeszcze rolach. W filmie zespołu występują również Stephen Lang, Cliff Curtis, Joel David Moore, CCH Pounder, Edie Falco i Jemaine Clement.

Kate Winslet i Sigourney Weaver na planie filmu Avatar 2 wstrzymały oddech pod wodą na ponad pięć minut

Cameron nie miał ochoty kręcić „suchych na mokre” scen oceanicznych, a zamiast tego zdecydował się być tak autentyczny, jak to tylko możliwe. W ten sposób cała obsada została przeszkolona w profesjonalnym nurkowaniu. Cameron opracował również nową technologię do filmowania scen motion capture pod wodą, czego nigdy wcześniej nie osiągnięto. Ale nie było nic lepszego niż uchwycenie aktorów znajdujących się pod wodą.

„To nie zadziała. To nie będzie wyglądać realnie” – powiedział Cameron. „Pozwoliłem im nawet przeprowadzić test, w którym przechwyciliśmy na sucho na mokro, a następnie przechwyciliśmy w wodzie, surowy poziom naszego wychwytywania w wodzie. I nie było nawet blisko”.

Aktorka Weaver była w stanie wstrzymać oddech na ponad sześć minut, a jej partner Winslet nie oddychał przez ponad siedem minut . „Jednym z moich ulubionych wspomnień było to, że mieliśmy ten okrągły zbiornik o szerokości może 40 stóp, z dużym szklanym portalem w środku. Przeszedłem jeden dzień i widzę Kate Winslet idącą po dnie zbiornika” – wyjaśnił producent Jon Landau. „Idzie w moim kierunku i widzi mnie w oknie, po prostu macha ręką, dociera do końca ściany, odwraca się i idzie z powrotem”.

Winslet nazwała przebywanie pod wodą przez tak długi czas „najbardziej niesamowitą rzeczą dla mnie jako kobiety w średnim wieku”, ponieważ była w stanie „nauczyć się czegoś nie tylko nowego, ale i nadludzkiego”.

James Cameron mówi, że doświadczanie bujnego świata Pandory w kinach będzie jak „śnienie z szeroko otwartymi oczami”

Zostaw to Cameronowi, aby nagłośnił swój własny film. Scenarzysta/reżyser wyjaśnił, że podczas tworzenia Avatar: Istota wody cały film pierwszy poziom opowiadania opierał się na „historii powierzchniowej, która jest tylko fabułą”, po której następował tematyczny „duchowość i tematy kapitalizmu, imperializmu, kolonializm, łamanie praw człowieka i zaburzenie deficytu natury”. Jednak trzeci poziom okazał się najistotniejszy dla Camerona.

„Istniał również poziom trzeciorzędny i wszyscy byliśmy zgodni, ale był poziom, który przypominał sen, którego nie można było wyrazić w zdaniu” – powiedział Cameron w „The Marianne Williamson Podcast” w zeszłym roku. „Nie było w tym żadnych „-izmów”, to było senne pragnienie bycia tam, bycia w tej przestrzeni, bycia w miejscu, które jest bezpieczne i w którym chciałeś być. Czy to latanie, to poczucie wolności i radości, czy też przebywanie w lesie, w którym można poczuć zapach ziemi. To była zmysłowa rzecz, która komunikowała się na tak głębokim poziomie. Taka była duchowość pierwszego filmu”.

Dodał, że wiele pomysłów na fabułę zostało zamkniętych w trzeciej, czwartej i piątej nadchodzącej części Avatara, ponieważ nie uchwyciły tego samego poziomu magii trzeciego poziomu. „Stworzyliśmy i odrzuciliśmy wiele wątków fabularnych do drugiego i trzeciego filmu, ponieważ nie prowadziły nas one do tego przenoszącego uczucia, marzenia z szeroko otwartymi oczami” – podsumował Cameron.

Postać Kate Winslet to „nieustraszony przywódca” i wojownik Pandory

Podczas gdy fabuła Avatar: Istota wody była w większości trzymana w tajemnicy, Kate Winslet ujawniła, że ​​jej postać to Ronal, wojownik Na'vi, który przewodzi plemieniu Metkayina obok Tonowari, granego przez Cliffa Curtisa. Istoty Metkayina żyją w płytkich częściach rozległych oceanów Pandory, które są kluczowym polem bitwy dla nowego filmu.

„Jest bardzo lojalna i nieustraszona przywódczyni”, powiedział Winslet w Empire Magazine, powołując się na porównania do Sarah Connor z „Terminatora”, Ripleya z „Obcego” i Neytiri z Saldaña. "Ona jest silna. Wojownik. Nawet w obliczu poważnego niebezpieczeństwa, z nienarodzonym dzieckiem na pokładzie, wciąż dołącza do swojego ludu i walczy o to, co jest jej najdroższe. Jej rodzina i ich dom”.

Zoe Saldana przetrwała „miesiące treningu” w „poniżającej” transformacji z powrotem do roli Neytiri

Główna aktorka Zoe Saldana nazwała powrót do Avatar: Istota wody jako „drażniący nerwy” ze względu na sukces pierwszego filmu. „Również upokarzające, wiesz – w końcu czekanie się skończyło” – dodała za pośrednictwem Entertainment Weekly. „I możemy dzielić się czymś, co tak bardzo kochamy, z tak wieloma osobami, o których wiemy, że też to kochamy”. Gdzie obejrzeć cały film Avatar 2

Saldana szczegółowo opisała, co trzeba było zrobić, aby wrócić do Neytiri na dużym ekranie. „To raczej praktyka. To miesiące treningu, nie tylko prób z reżyserem, ale także trening z trenerami ruchu, podróżowanie do dżungli i poznawanie, jak to jest robić własne jedzenie ze wszystkimi elementami, które są wokół ciebie” wyjaśniła gwiazda. „A kiedy już to wszystko wykorzystasz, kiedy kręcisz z utrwaloną wydajnością, wprowadzasz to do tego, co nazywamy głośnością, czyli zestawem”.

Aby ukierunkować swoją wewnętrzną Pandorę, Saldana powiedziała, że ​​świat „Avatara” musi najpierw „ożyć w twojej wyobraźni”.

„Oczywiście są zdjęcia referencyjne, a Jim Cameron zawsze ma ekrany, które są żywe, i pokazuje bardzo szorstką wersję tego, jak wygląda środowisko”, powiedziała Saldaña. „Ale tak bardzo się przygotowywałeś i tak bardzo wierzysz w Pandorę, że nie jest to dla ciebie trudna podróż”.

Sigourney Weaver powraca… jako nastolatka

Po tym, jak grana przez Sigourney Weaver, dr Grace Augustine, liderka programu awatarów RDA, zmarła w pierwszym filmie, fani byli zakłopotani, gdy dowiedzieli się, że aktorka powraca w sequelu. Magazyn Empire potwierdził, że Weaver będzie odgrywać zupełnie nową rolę: adoptowaną nastoletnią córkę Jake'a i Neytiri o imieniu Kiri.

„Myślę, że wszyscy prawie pamiętamy, co czuliśmy jako nastolatki” — powiedział Weaver. – Z pewnością tak. Kiedy miałam 11 lat. Mocno czułam, że Kiri często czuje się niezręcznie. Szuka tego, kim jest. Byłam zachwycona, że Jim Cameron dał mi to wyzwanie”.

Reżyser James Cameron dodał, że dla każdej aktorki było to duże „wyzwanie aktorskie” granie o dekady młodszej. „Będziemy mieć 60-letnią aktorkę grającą postać młodszą niż jej rzeczywisty wiek biologiczny. Sig uważała, że ​​to wszelkiego rodzaju zabawne” – powiedział, dodając, że Weaver pracowała z dorastającymi dziewczętami, aby ponownie odwiedzić ten czas w swoim życiu. „Sigourney właśnie stała się młodsza. Wyglądała młodziej, miała więcej energii i nigdy nie wyszła z Kiri przez cały nasz okres schwytania. Miała blask na twarzy, lekkość w kroku i zabawnego ducha”.

Zwiastun Avatar: Istota wody zadebiutował w kinach przed Doktor Strange w multiwersum obłędu w maju, ale to dopiero początek powrotu „Avatara” na duży ekran. Seria będzie kontynuowana w „Avatar 3”, który zostanie wydany w grudniu 2024 roku. Cameron będzie również zajęty kręceniem „Avatar 4” i „Avatar 5” od tyłu… to znaczy, jeśli reżyser zdecyduje się pozostać na pokładzie w tej samej roli.

„Sam w sobie filmy Avatar pochłaniają wszystko” – przyznał Cameron w Empire Magazine. „Mam kilka innych rzeczy, które rozwijam, które są ekscytujące. Myślę, że z czasem – nie wiem, czy to po trzeciej, czy po czwartej – będę chciał przekazać pałeczkę reżyserowi, którego ufam przejąć, żebym mógł zrobić inne rzeczy, którymi też jestem zainteresowany. A może nie. Nie wiem."

Cameron kontynuował: „Wszystko, co muszę powiedzieć o rodzinie, o zrównoważonym rozwoju, o klimacie, o świecie przyrody, o tematach, które są dla mnie ważne w prawdziwym życiu iw moim filmowym życiu, mogę powiedzieć na tym płótnie. Byłem bardziej podekscytowany, gdy szedłem dalej. Film czwarty to korek. To sukinsyn. Właściwie mam nadzieję, że mi się uda. Ale to zależy od sił rynkowych. Trzy jest w puszce, więc wyjdzie niezależnie. Naprawdę mam nadzieję, że uda nam się stworzyć cztery i pięć, ponieważ ostatecznie to jedna wielka historia”.

Niezależnie od tego, kto kieruje filmami, wielowarstwowe historie Pandory będą postrzegane jako pojedyncze części większej serii, jak zauważył Cameron. Producent Landau wyjaśnił również na 2022 CinemaCon, że „każda historia dojdzie do własnego wniosku, a każdy film dostarczy widzom spełniające emocjonalne rozdzielczości, pomimo wielu prac w sequelach”.

Landau kontynuował: „Jednak patrząc całościowo, podróż przez wszystkie cztery filmy połączy się, aby stworzyć jeszcze większą epicką sagę”.

Czytaj również: Halloween Finał to ponure, krwawe i lepkie pożegnanie z kultową serią slasherów

Halloween Finał to ponure, krwawe i lepkie pożegnanie z kultową serią slasherów

Ostatni film w trylogii Davida Gordona Greena oferuje wszystkie gatunkowe przyjemności, jakie powinien – plus odpowiednie pożegnanie z Laurie Strode

NIE JEST NICZYM NOWYM dla filmu z długo działającej serii Halloween, zastanawianie się, czy łotr Michael Myers urodził się, czy został stworzony. Ale Halloween Finał – podobno ostatni wpis Jamiego Lee Curtisa do serii – jest solidną próbą podkreślenia tego pomysłu. Tytuł mówi to zwięźle. Bez wątpienia widziałeś (a Curtis wie, że widziałeś) supercut ponadczasowej królowej krzyku, mówiącej, że najnowsze trio filmów Halloween , kierowane przez Davida Gordona Greena, jest „o traumie”. Halloween Finał cały film, zamykając je, dotyczy zamknięcia – do tego stopnia, że ​​Laurie Strode i nękane morderstwami miasto Haddonfield w stanie Illinois mogą odważyć się sobie wyobrazić coś takiego.

Cztery lata po szale zabijania w 2018 roku i 40 lat po szale, który uczynił go kultowym koszmarem, Michael Myers żyje dalej, nie tylko w ciele. Jest pomysłem tak samo, jak kiedyś: potworem czającym się w cieniu, wciąż zdolnym do tego, by dzieci moczyły łóżka w nocy i, jak pokazuje tragiczna sekwencja otwierająca filmu, potrafiący wzbudzić najbardziej pierwotny, irracjonalny strach, nawet się nie pokazując. Twarz. Laurie nie widziała Michaela od czasu jego ostatniego ataku. Mieszka ze swoją wnuczką Allyson (Andi Matichak), stara się żyć dalej, starając się ominąć koszmary, alkohol, retrospekcje, które wciąż definiują jej życie, rzucając się w domowe wygody: robienie na drutach, robienie ciast, Halloween Finał ujawni, w jaki sposób Laurie nadal jest nadmiernie czujna, wciąż niewygodnie wyczulona na potencjalne niebezpieczeństwo. Nawet gdyby nie była, świat by jej o tym przypominał. Próbuje napisać pamiętnik o złu Michaela Myersa i próbach przetrwania go. Nadal jest zaczepiana publicznie, przez niektórych nazywana „freakshow”, a przez innych krytykowana za zwabienie Michaela do wycofania się ostatnim razem. „Drażnienie się” z nim to słowo, którego używają, i jest to słowo, które ma wiele potępiających implikacji dla roli, jaką Laurie odegrała w wytrwałości Michaela, sugerując, że prosiła o to, że krew ostatnich ofiar Michaela, w tym jej własna córka jest na rękach. Laurie nie musi widzieć Michaela na żywo, aby był kręgosłupem jej świata.

Ale on jest …tam. I najlepsze w Halloween Finał to powolny, okrężny sposób na ponowne wprowadzenie Michaela do życia Laurie, nawet jeśli przez chwilę będziesz się zastanawiać nad Michaelem Myersem z tego wszystkiego. Pochodzenie Davida Gordona Greena to umiejętnie obserwowane niezależne dramaty. Nic dziwnego, że jego film nie spieszy się z wykrojeniem dużej, dramatycznej przestrzeni — z kilkoma nieszkodliwymi, nieuzasadnionymi strachami przed skokiem, które przypominają nam, dlaczego tu jesteśmy (czy bohaterowie horrorów kiedykolwiek nauczą się patrzeć w obie strony przed przejściem przez ulicę?) — do odkrywania charakter zła, które podsycało całą tę serię. Młody mężczyzna o imieniu Corey Cunningham (Rohan Campbell) wkracza w życie Laurie i Allyson, a rezultatem tego jest ciekawie złożona plątanina emocji i lęków, które są dziwne w filmie Michaela Myersa, ale które są odpowiednie w kontekście Pragnienie Laurie, by zrozumieć, jak się tu dostała. To samo miasto, które pozornie zwróciło się przeciwko Laurie, jednoznacznie zwróciło się przeciwko Corey; ludzie, którzy wierzą, że Laurie jest winna odrodzenia Michaela, są narażeni na udział w tworzeniu nowego potwora.

Halloween Finał to ciekawa i w większości skuteczna mieszanka wybryków slashera i dramatycznie prostych motywów. Jest to wystarczająco dobry slasher, by wywołać śmiech w niektórych ponurych momentach, ponieważ zgony są tak śmieszne, a cele czasami niestety trochę na to zasługują; to wciąż, mimo całej gadaniny o traumie , jest to rodzaj filmu, który sprawia, że ​​kibicujesz gówniarzom, aby dostać to, co ich czeka, nawet jeśli tym, co ich czeka, jest Michael Myers. A nawet jeśli mają swoje powody, by być takimi, jakimi są — ponieważ zostali stworzeni, a nie urodzeni w ten sposób. Gdzie obejrzeć cały film

Co do Michaela, cóż, czas nie był łaskawy. Jest teraz starym mężczyzną, wciąż poparzonym po ostatnich wycieczkach i wciąż trochę kutasem – ale czy to nie jego urok? Halloween się kończy, przybliża nas do królewskiego następstwa czystego zła, jednego z nielicznych pomysłów w tym filmie, który jest prawie bardziej przerażający niż zwykła przemoc, ze względu na to, co może oznaczać. To działa. Od czasu przejęcia franczyzy w 2018 roku Green przeszedł po linie między chęcią poważnego potraktowania serii – chęcią nakręcenia filmu w imieniu Laurie Strode, który mógłby zwabić Jamiego Lee Curtisa z powrotem do owczarni – a chęcią zaspokojenia podstawowa, krwawa, lepka przyjemność tego gatunku, ze wszystkimi poderżniętymi gardłami i rozwalonym mózgiem, z wystarczającą ilością ujęć żelaznego uścisku Michaela zamykającego się wokół szyi ludzi, by dławiący się fetyszyści poczuli się widziani. Jak dotąd, to najlepsze podejście Greena, może dlatego, że jest to film, który najbardziej przekonująco opiera się na Laurie i instynktach, które uczyniły ją ponadczasową, Halloween Finał przecina to wszystko, wykazując chęć bycia banalnym nawet w przypadku najbardziej wstrząsających pomysłów. Laurie jest nie tylko ocaloną: jest bohaterką filmową. Halloween Finał traktuje ją poważnie. Ale wie też, że to tylko film.

Czytaj: Za film o przemocy patriarchalnej, Holy Spider na pewno morduje wiele kobiet

Za film o przemocy patriarchalnej, Holy Spider na pewno morduje wiele kobiet

Premiera miała miejsce w zeszłym miesiącu, spotkała się z burzą krytyki na temat tego, w jaki sposób jego rzekomo skoncentrowana na ofierze narracja nadal zdołała romantyzować seryjnego mordercę, jednocześnie poddając ocalałych członków rodziny zabitych ponownej traumie. Okazało się również, że jest to jeden z najchętniej oglądanych seriali, jakie kiedykolwiek wyprodukował Netflix — co możesz zrobić? Prawdziwa zbrodnia może zyskać prestiż, może podejść do tematu z nowych i różnych perspektyw i może sięgnąć po większe tematy, ale w tym gatunku jest ziarno rozpusty, które nigdy nie zniknie. Gapienie się na przemoc, bardzo ludzki, jeśli nie szczególnie pochlebny impuls, jest punktem sprzedaży tych historii, a nie czymś, co można łatwo wyodrębnić i pominąć, bez względu na to, jakie komunikaty mogą reklamować twórcy.

Holy Spider - Święty Pająk to prawdziwa zbrodnia w przebraniu kina studyjnego, co czyni go niezwykle wiewiórką w swoich próbach opowiedzenia czegoś więcej, jednocześnie dostarczając ponurego spektaklu. Mimo to dość szybko trafia na towary, ukazując kobiety po kobiecie zabierane z ulic irańskiego miasta Mashhad, przywożone z powrotem do mieszkania zabójcy, a następnie uduszone ręcznie lub własnymi chustami. Odpowiedzialny zabójca, pracownik budowlany o imieniu Saeed Hanaei, rozpoczął całoroczny szał zabijania, który rozpoczął się latem 2000 roku i był wymierzony w prostytutki, zwłaszcza te, które używały narkotyków. Hanaei był bohaterem filmu dokumentalnego, który ukazał się w 2002 roku, kiedy został stracony przez powieszenie, a ostatnio zainspirował dwa scenariusze filmów, z których jeden, Ebrahim Irajzad 2020 Killer Spider został zastrzelony w Iranie za zgodą rządu. Drugim jest Święty Pająk, który został nakręcony w Jordanii z dodatkowymi wolnościami, na które pozwala, w tym głównym aktorem – Zar Amirem Ebrahimi – który uciekł z Iranu w 2008 roku i kadrem, który wyraźnie łączy morderstwa ze społeczną i religijną mizoginią. Jako koncepcja jest pilna i na czasie, ale wykonanie jest tak pogmatwane, że film wydaje się całkowicie oszukany.

Holy Spider to trzeci film fabularny Ali Abbasi, irańskiego reżysera mieszkającego w Danii, którego ostatni film, współczesny fantasy Border z 2018 roku , przyciągnął międzynarodową uwagę i zdobył nagrodę Un Certain Regard w Cannes. Border , opowiadający o adoptowanym trollu wychowanym jako człowiek, był uwodzicielski, zabawny i zadowalająco dziwaczny w swojej wrażliwości, ale też na wpół upieczony jako alegoria, przeznaczona lub nie, do ekstremizmu. Święty Pająk opiera się tylko na tym ostatnim jako surowym oświadczeniu o patriarchalnym ucisku, któremu nie można zawracać głowy, zagłębiając się w wnętrze kobiet, które traktuje jako paszę. Ebrahimi zostaje obsadzony jako fikcyjna postać — Rahimi, dziennikarz czadowy, który przybywa z Teheranu, aby opisać zabójstwa i który łączy się z częściowo godnym zaufania lokalnym kolegą, reporterem kryminalnym o imieniu Sharifi (Arash Ashtiani). Ebrahimi to przykuwająca uwagę postać o dzikim spojrzeniu, ale Rahimi jest zauważalnie konstruktem, kosmopolityczną kobietą niechętnie adaptującą się do bardziej restrykcyjnego miasta i profesjonalistą, którego pochodzenie definiuje tylko przypadek molestowania seksualnego, który został zwolniony za zgłoszenie. Służy jako de facto detektyw w tej historii, robiąc to, do czego policja nie wydaje się być skłonna. Ale przede wszystkim jest tam jako przeciwwaga do rzeczywistej obsesji Świętego Pająka, którą jest Saeed.

Zagrany przez Mehdi Bajestaniego, zabójca kieruje połową filmu, który opowiada o jego małżeństwie z wspierającą Fatimę (Forouzan Jamshidnejad), jego tożsamości jako weterana wojny iracko-irańskiej, jego tęsknocie za męczeństwem i roli oddanego ojca ich dwóm młodym córkom i jako nieco surowsza postać swojemu ukochanemu synowi Alemu (Mesbah Taleb). Święty Pająk chce widzieć Saeeda jako potwora stworzonego przez społeczeństwo, w którym się urodził, chodzącą sprzeczność z pozornie idyllicznym życiem domowym i makabrycznym hobby. Ale w rzeczywistości nie jest aż tak interesujący, zamiast tego jawi się jako nic więcej niż typowa postać prawdziwej zbrodni – pozornie normalny człowiek rodzinny, którego spokojna powierzchowność kryje mordercze impulsy. Tak naprawdę dopiero w ostatnim akcie film zaczyna liczyć się z tym, od czego powinien był zacząć: reakcjami religijnych konserwatystów, którzy oddają cześć Saeedowi jako bohaterowi za sprzątanie ulic i twierdzą, że nie zrobił nic złego w mordowaniu „skorumpowanych” kobiet . Ale jak każda historia kryminalna warta swojej soli, w Święty Pająku prawdziwym zainteresowaniem są same zabójstwa, zrobione z bliska, aby można było w pełni docenić zaczerwienione twarze ofiar i ich kopiące stopy. To nie pierwszy film, który próbuje ukryć swoje podniecenie przemocą, zwłaszcza wobec kobiet, z dosadnymi, szerszymi tematami. Ale kiedy te tematy dotyczą struktur, które umożliwiają tę przemoc, całe przedsięwzięcie po prostu wydaje się odrażające.

vider.online

gdzieobejrzec.info

Film Bilet do raju jest napędzany do najszerszego wydania, ponieważ rozszerza się do 4066 kin

Po spędzeniu pierwszych dwóch tygodni w cieniu Black Adama zarówno w kasie, jak i w najszerszym wydaniu, Bilet do raju dodaje 374 lokacje, aby rozpocząć trzeci tydzień, osiągając dokładnie 4066 kin, jednocześnie stając się jedynym filmem wyświetlany w ponad 4000 kin w ten weekend, a Black Adam spadł poniżej tego poziomu z 3985. Komedia romantyczna z udziałem Julii Roberts i George'a Clooneya do tej pory zgromadziła 128 milionów dolarów na całym świecie, w tym 38 milionów od klientów z Ameryki Północnej.

Nowością na dużym ekranie w tym tygodniu jest najnowszy film akcji anime od Crunchyroll w One Piece Film: Red. Film, który ma swoją krajową premierę na 3211 ekranach w ponad 2400 kinach, do tej pory zarobił prawie 120 milionów dolarów w Japonii i prawie 150 milionów dolarów na całym świecie. Otwarcie w Japonii 6 sierpnia, film jest obecnie rekordem 11 najbardziej dochodowych filmów w swoim ojczystym kraju.

Jak wcześniej wspomniano, obecny mistrz kasowy Black Adam w tym tygodniu zajmuje drugie miejsce pod względem liczby kin, ale nadal oczekuje się, że będzie królował w kasie jeszcze przez jeden tydzień. Debiutujący równolegle z Bilet do raju dwa tygodnie temu film o superbohaterach zarobił 117 milionów dolarów w kraju i 139 milionów na rynkach zagranicznych. Pierwszą piątkę zamyka w tym tygodniu Smile, pojawiająca się w 3046 lokalizacjach, Wielki zielony krokodyl domowy na czwartym miejscu z 3005 kinami i wreszcie debiutant z zeszłego tygodnia Egzorcyzmy siostry Ann, bez zmian w stosunku do zeszłego tygodnia, osiągający 2980 kina.

Warte wspomnienia są dwa filmy, które w tym tygodniu rozwijają się szeroko, ponieważ Duchy Inisherin zwiększa się z 58 miejsc w zeszłym tygodniu do 895 kin w tym tygodniu, a Armageddon Time dodaje w tym tygodniu 1000 lokalizacji, aby udostępnić go w 1006 kinach.

Ogromna lista limitowanych wydań debiutuje w kinach, w tym Tedi i poszukiwacze zaginionego miasta i szmaragdowa tablica, który debiutuje w Ameryce Północnej w 135 kinach po zdobyciu ponad 30 milionów dolarów z międzynarodowych dystrybucji, które rozpoczęły się w sierpniu. Znana również jako Tad Zaginiony Odkrywca i Klątwa Mumii , animowana komedia przygodowa w reżyserii Enrique Gato śledzi niezdarnego archeologa, który rozbija sarkofag i rzuca zaklęcie zagrażające jego przyjaciołom, co zabiera ich w przygodę do Meksyku i Paryż. Inne filmy, które pojawią się w limitowanej edycji, to dokumenty Salvatore: Shoemaker of Dreams i Good Night Oppy oraz irlandzki thriller psychologiczny Nocebo .

Wybiegając w przyszły tydzień, widzimy premierę Czarna Pantera Wakanda w moim sercu. Sequel o superbohaterach, 30. film w Marvel Cinematic Universe, ma trafić do 4300 kin. https://gdzieobejrzec.info/film/czarna-pantera-wakanda-w-moim-sercu/